Geçen hafta uçakla Erzurum’a gittim. Havaalanı epeyce kalabalıktı. Uçakta ise tek bir boş koltuk dahi yoktu. Artış gösteren Corona virüsü salgınından ötürü hem havaalanında hem de uçakta maskemi takma muhtaçlığı duydum. Uçakta, benden öteki maske takan üç ya da dört kişi daha vardı. Üstelik uçak çalışanı de maske kullanmıyordu. Maske takmayan yolcuların bir kısmı ise bize alaycı gözlerle, acıyarak bakıyorlardı.
Bu müşahedem üzerine Twitter’da şu iletisi paylaştım:
“Erzurum uçağındayım. Uçak dolu. 3-4 kişi dışında, işçi dahil kimse maske takmıyor. Takanlara da uzaylı üzere bakıyorlar.”
İyi bir Twitter kullanıcısı değilim, bildirilerimin genelde aldığı beğeni sayısı yüzü geçmez. Bu mesajımın yaklaşık 88.000 bireye ulaştığını, beş binden fazla etkileşim aldığını görmek beni hayli şaşırttı.
Paylaşmaz olaydım!
Aşı ve maske terslerinin bir kısmından o denli bir bildiri saldırısı aldım ki, mesajımı paylaştığıma bin pişman oldum. Hakaret ve küfür içerenleri silip, engellemek çok vaktimi aldı. Bunun yanı sıra, birtakım aşı ve maske tersleri ise son derece saygılı ve nazik iletiler yolladılar. Bu bildirilerle, benim yanlış düşündüğümü ve kendi inandıkları tezleri yazdılar. Ben de kendilerine teşekkürlerimi sundum.
Aşılarımı Oldum, Maske Takmaya Da Devam
Corona virüsünün türetilmesi ve yaygınlaştırılması ile ilgili pek çok komplo teorisi mevcut. İşin bu kısmı beni çok ilgilendirmiyor. Bu cins savları inceleyebilecek bilgi birikimine sahip değilim. Beni ilgilendiren sonuç; şu an insan sıhhatini tehdit eden bir virüs var ve ona karşı korunmamız gerekiyor.
Virüsün teneffüs yolu ile bulaştığı konusunda bilim insanları hemfikirler. Hasebiyle teneffüs yollarımı müdafaanın en kolay yolu olarak maske takmayı görüyorum. Elbette maske takmanın da birtakım dezavantajları var. Uzun müddet maske takmak, karbondioksit solumanın ziyanlarını artırabiliyor. Ayrıyeten pek çok maske çeşidinin de kollayıcı özelliği yok. Her türlü dezavantajına rağmen, hami özellikleri gelişmiş bir maskenin hayat kurtaracağına inanıyorum.
Maske kullanma konusunda, geçmişte devlet kurumlarının bit oldukça yanlış uygulamaları oldu. Pek çok insan da bu yüzden maske zıddı oldu. Örneğin, açık havada, kalabalık olmayan caddelerde maske takmanın faydadan çok ziyan verdiğine ben de inanıyorum. Pandemi periyodunda, kıyılarda gezinmeyi bile yasak etmişlerdi. Halbuki, açık havada alınacak bol oksijenin virüse karşı bağışıklık sistemine olumlu katkısı olacağı gerçeğini görmezden geldiler.
Sinema, tiyatro, AVM üzere kapalı yerlerde, toplu ulaşım araçlarında maske takmamak ise büyük bir risktir. Yanınızda oturan kişinin virüs taşıyıcı olmadığının bir garantisi olabilir mi? Maske takmama özgürlüğünü, diğerlerine virüs bulaştırma özürlüğüne dönüştürmemek gerekir.
Aşı konusuna gelince; virüse kaşı bağışıklık kazanmanın tek yolu olduğuna inanıyorum. Mevcut aşıların yeterliliğini tartışmak bana düşmez. Lakin çocukluğumuzda pek çok virüse karşı aşılandık ve bu aşılar sayesinde ya hasta olmadık ya da hafif atlattık. Sıhhat bakanlığının dataları, virüs hasebiyle ölenlerin büyük bir kısmının aşısızlar olduğunu gösteriyor.
Bu açıdan bakınca, ben aşı olmayı destekleyenler tarafındayım. Aşı olmayı reddedenlere de hürmet duyuyorum. Herkesin tercihine hürmetim var. Fakat tercihlerimizi de diğerlerine ziyan vermeyecek biçimde uygulamamız gerektiğine inanıyorum.
Diyalog ve Üslup Sorunu
Gelelim diyalog ve üslup meselesine. Bu Twitter paylaşımım sayesinde, bu yaşıma kadar işitmediğim kadar çok küfür ve hakarete maruz kaldım.
Aynı niyette olmadığımız bireylere karşı fikrimizi söylerken, neden karşımızdakini küçümser ve aşağılarız? Neden fikrimizi söylerken küfürle desteklemeye çalışırız? Seninle tıpkı fikirde değilim, yanılıyorsun, doğrusu budur, üzere yanıtlar yazarsak fikrimizin pahasını azaltmış mı oluyoruz?
Bir de esprili yanıt yazmak için gayret sarf edenler var. Kaliteli espri yapmak zekâ ile ilgilidir. Ancak espriyi küfürle destekleye çalışmak acizliktir. Paylaşımıma esprili yanıt vermeye çalışanların kıymetli bir kısmı, cinsel içerikli hakaretleri kullanmışlardı. Bu bireyleri ciddiye almadığım için karşılık verme muhtaçlığı duymadım. Kimi karşılıklar o denli saldırgan ve seviyesizdi ki, savcılığa şikâyette bulunsam kesin ceza alırlar. Ben onları kendi vicdanları ile baş başa bırakmayı tercih ettim.
Bu üslup sorunu aslında her türlü fikir tartışmasında ortaya çıkıyor; bu yazıya mevzu olan aşı ve maske zıtlığına mahsus bir şey değil. Üslupta nezaket hudutlarını aşanları, küfrü fikri dayanak olarak kullananları da bir kalıba sokmak mümkün değil. Her siyasi görüş, her inanç gurubu, her toplumsal ve ekonomik statü mensupları ortasında bu tıp saygısız insanlara rastlamak mümkün. Toplumsal medya bu cins insanlara bu türlü bir imkân sunuyor. Maalesef, topluma rol model olma sorumluluğu olan kişi ve kurumlar da bu nezaketsizliği teşvik ediyorlar.